Кешелек җәмгыяте һәрвакытта үз алдына игелекле максат, камиллеккә, матурлыкка ирешү максаты куеп яшәгән. Шул максатны гамәлгә ашыру нәтиҗәсендә кешеләрнең рухи дөньялары баеган, гүзәллекне курә, аңлый һәм аны иҗат итүне чагылдыра торган сәнгать барлыкка килгән.

Кешеләрнең үзләрендә күркәм сыйфатлар тәрбияви мәдәнияткә, сәнгатькә ия булулары һәм, гомумән, тәртипле мул тормыш корулары тел дип атала торган гаҗәеп бер нәрсәдән башка мөмкин булмас иде. Тел ул – кешеләрне башка төр җан ияләреннән аерып тора торган могҗизалы бер куренеш. Ул – җәмгыятьне оештырып, кешеләрне үзара аралаштырып, аңлаштыра торган куәтле чара да, сәнгать әсәрләре иҗат итүнең әһәмиятле коралы да.